Basic HTML Version
yakmak… Geçmişte bir kuzuyu
yiyen ağabeylerimiz vardı.”
Şimdiki gibi ödül alabi-
liyor muydunuz eskiden
şampiyon olduğunuzda?
“Böyle bir şey yoktu o za-
manlar. Bırakın para alma-
yı, 50 doların üzerinde bir he-
diye kabul etsek profesyo-
nel ilan edilirdik ve güreş ya-
şamımız bitirilirdi. Ödül yönet-
meliği sonradan çıktı. Böyle
of his life… His lively remem-
brance of every date and inci-
dent and the detailed answers
he gave to our questions was
quite impressive.
Was wrestling more dif-
ficult in your time?
“Both wrestling and win-
ning was more difficult at
those times. If we still had
the rules of those times to-
day, the champions of our day
Elmalı Yeşilyayla yağlı güreş-
lerinden sonra en uzun süren
geleneksel karakucak güreşle-
ri olarak biliniyor.
Yukarıda yaşamından küçük
kesitler sunduğumuz ünlü
şampiyonla Ankara’daki ofi-
sinde tatlı bir güreş sohbetin-
de bulunurken, sayısız kupa-
lar, şiltler, beratlar ve tarihi fo-
toğraflarla bir müze hissiya-
tı uyandıran bu ortamda 50-
60 yıl öncesine gidip geri dön-
düğümüz bir zaman tünelinde
gibiydik adeta… Sorularımıza
verdiği ayrıntılı yanıtlar ve he-
men her olayı, her tarihi çok
canlı bir şekilde hatırlayıp an-
latıyor olması etkileyiciydi.
Güreş eskiden daha
mı zordu?
“Güreşmek de, kazanmak da
zordu. O zamanki kurallar bu-
gün olsa şimdiki şampiyon-
lar zorlanırdı kanımca. Aslında,
günümüz güreşçileri eskiden
bizim çalıştığımız gibi çalış-
salar çok daha kolay şampi-
yon olurlar. Her sabah 15 kilo-
metre koşardım kondisyon için.
Gençlik Caddesi’nden ODTÜ’ye
kadar koşarak gider gelir-
dim. 100 kiloluk adam bana
çok hafif gelirdi. Kündeye kal-
dırdım mı havalandırırdım.
Arkadaşlarla girdiğim bir id-
dia sonrası 100 porsiyon et
şiş yemiştim ben. Sekiz kilo et
de yedim. Şimdi bile 3-5 kilo
pirzola yerim. Önemli olan
would have been very hard
pressed, I think. Actually if
the champions of our times
worked and trained the way
we did, it would be much eas-
ier for them to become cham-
pions. I used to run 15 kilome-
tres, from Gençlik Avenue to
the ODTÜ University, every day.
A hundred kilo guy seemed
to be a very light one to me.
I could easily put him up in
the air when I hobbled. Once,
I had eaten 100 portions of
shish-kebab on a bet with my
friends. 8 kilos of meat… Even
now, I can eat 3 or 5 kilos.
What’s important is to burn
them up… We had elders who
could eat a whole sheep.”
Did you receive priz-
es or rewards then, like
they do nowadays?
“There was no such thing
back then. Let alone receiv-
ing money, even accept-
ing a gift exceeding 50 dol-
lars’ worth would have cost us
our wrestling lives, declared
as professionals. The Awards
Regulations came into force
much later. If there had been
such a Regulation in force dur-
ing my time, I’d have refrained
from going into business,
would have stayed on in wres-
tling and win more medals.
Money was not a primary con-
cern for us in those times. The
public displayed very much
interest towards us. Losing
66
Olimpiyat Dünyası